Όταν “άδειασε” η λίμνη αυτή, η κοίτη του ποταμού βρέθηκε “στον αέρα”, όπου οι σεισμοί και η διαβρωτική ενέργεια της βροχής και των ανέμων παρέσυραν τα βότσαλα, την άμμο και τα χώματα αυτής της μάζας που δεν είχαν “πετρώσει”. Πράγματι, αν τους εξετάσετε από κοντά, θα δείτε ότι οι βράχοι των Μετεώρων αποτελούνται από ποταμίσια βότσαλα (κροκάλες από ασβεστόλιθο, σχιστόλιθο, κλπ) κολλημένα μεταξύ τους με ένα “τσιμέντο” από ψαμμιτικό υλικό, λόγω της ισχυρής πίεσης που τους ασκήθηκε για εκατομμύρια χρόνια από τα υπερκείμενα στρώματα.

Το άλλο θαύμα είναι τα μοναστήρια των Μετεώρων που χρίστηκαν στα υστεροβυζαντινά χρόνια στις κορυφές ή σε πλαϊνές κοιλότητες αυτών των βράχων, μετατρέποντας τα σε ένα είδος “ασνασέρ” που κρατούσε “μετέωρους” πάνω από τη γη και τα εγκόσμια τους ασκητές που ζητούσαν να πλησιάσουν με την ψυχή τους τον Κύριο.

Οι αρχαίες πηγές δεν κάνουν καθόλου λόγο για τα Μετέωρα, τα αγνοούν πλήρως σαν να μην υπάρχουν. Παρόλα αυτά, υπήρχε κάπου εδώ μια αρχαία πόλη των Θεσσαλών, το Αιγίνιο, που θα πρέπει να βρίσκοταν στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το χωριό Καστράκι. Ήταν μάλιστα πολύ καλά οχυρωμένη, γι’ αυτό και ο Ρωμαίος στρατηγός Φλαμινίνος στην εκστρατεία του κατά των Μακεδόνων το 198 π.Χ. την προσπέρασε για να μην χάνει χρόνο και δυνάμεις.

Σήμερα τα Μετέωρα αποτελούν μνημείο της Παγκόσμιας Φυσικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Τα ΜΕΤΕΩΡΑ είναι ένα μοναδικό τοπίο βράχινων εξάρσεων που προσκαλούν στην υπέρβαση !!!